Ψυχολογικὰ προβλήματα καὶ Ἐκκλησία
τοῦ π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους.
. Λένε πολλοί, εἰδικοὶ καὶ μή, ὅτι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας χαρακτηρίζονται ἐν πολλοῖς ἀπὸ ψυχολογικὰ προβλήματα. Τί σημαίνει ‘ψυχολογικὰ προβλήματα’; Προφανῶς ἐννοοῦμε διαταραχὲς στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ στὸ βαθύτερο εἶναι του. Αὐτὸ ἔχει ὡς συνέπεια νὰ χάνεται ἡ ἰσορροπία στὴν σχέση του μὲ τὸν ἑαυτό του, τοὺς συνανθρώπους του, τοῦ κόσμου του.
. Ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μου ὡς πνευματικός, ἔχω διαμορφώσει μία ἄποψη πάνω στὸ θέμα τῶν λεγομένων “ψυχολογικῶν προβλημάτων”, τὴν ὁποία θά ’θελα νὰ καταθέσω: Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς περιπτώσεις ὅπου ἔχουμε βλάβες στὰ νεῦρα, ποὺ χρειάζονται φαρμακευτικὴ ἀγωγή, ὑπάρχουν καὶ οἱ περιπτώσεις ὅπου ὁ ἄνθρωπος ἀσθενεῖ ψυχικά, γιατί ἐνεργεῖ ἐγωκεντρικά. Τὰ λεγόμενα ‘ψυχολογικὰ προβλήματα’, τὶς περισσότερες φορὲς εἶναι ἐκφράσεις μίας φιλαυτίας, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἑαυτό του, σὲ τέτοιο σημεῖο ποὺ ἐγκλωβίζεται σ’ αὐτόν, χάνοντας τὴν οὐσιαστικὴ ἐπαφή του μὲ τοὺς ἄλλους. Ὅπου ἀσχολεῖται μὲ τοὺς ἄλλους, εἴτε ὡς βοήθεια εἴτε ὡς ἐνασχόληση, ἔχει ὡς βάση τὸν ἑαυτό του. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ὑπάρχει ὑπέρβαση ὁρίων στὴν κούραση, στὸν χρόνο, στὶς δυνάμεις. Ὁ ἄλλος γίνεται μέσο γιὰ ἐξυπηρέτηση τοῦ ἑαυτοῦ του ποὺ ζητᾶ τὴν ‘πνευματικὴ πρόοδο’. Κι ὅταν ἐμπλέκεται τὸ πνευματικὸ στοιχεῖο, εἶναι δύσκολο νὰ διακρίνει ἀπὸ μόνος του κανεὶς τὴν κρυμμένη φιλαυτία.
. Ἡ ὅλη θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῆς Ἐκκλησίας μας συνιστᾶται ἀκριβῶς στὴν θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν φιλαυτία, ποὺ εἶναι ἡ βάση καὶ ἡ ρίζα ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν. Ἡ νηστεία, ἡ προσευχή, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ Θεία Κοινωνία, ἡ συμμετοχή μας στὰ Μυστήρια, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, κι ὅλα ὅσα συνιστοῦν τὴν πνευματικὴ ζωή, μᾶς βοηθοῦν νὰ πορευτοῦμε ἀπὸ τὸ ‘Ἐγὼ’ στὸ ‘Ἐμεῖς’. Ἡ ὑπακοή, ὡς «ἐκκοπὴ τοῦ ἴδιου θελήματος», τί ἄλλο εἶναι ἀπὸ ἕνα δυνατὸ φάρμακο που μᾶς θεραπεύει ἀπὸ τὴν φιλαυτία μας; Ἡ ἐνορία ὡς ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα, ὅπου ὁ χριστιανὸς προσφέρει τὸν ἑαυτό του, τὰ χαρίσματά του, τὶς δυνάμεις του, τὸν χρόνο του, γιὰ χάρη τῶν ἀδελφῶν του, εἶναι μία μεγάλη δυνατότητα γιὰ νὰ θεραπευτεῖ ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ ζήσει τὴν φυσιολογικὴ ζωὴ τῆς ἀγάπης.
. Γιατί οἱ ἅγιοι δὲν ἔχουν ψυχολογικὰ προβλήματα; Ἀκριβῶς γιατί δὲν ἔχουν φιλαυτία. Μὲ τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ἄσκηση, καθὼς καὶ ὅλα ὅσα συνιστοῦν τὴν ὄντως ἐκκλησιαστικὴ ζωή, ζοῦσαν γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ βίωναν δυναμικὰ τὴν ἀγάπη ὡς δόσιμο καὶ θυσία. Στὸν βαθμὸ ποὺ ἔτσι ζοῦμε, εἶναι καὶ ἡ θεραπεία μας ἀπὸ τὴ φιλαυτία, ποὺ δημιουργεῖ τὰ λεγόμενα ψυχολογικὰ προβλήματα.
. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐξετάζουμε συχνὰ τὴν πορεία μας. Νὰ θέτουμε τὸν ἑαυτό μας μπροστὰ στὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ τὸν κρίνουμε, ἂν βρίσκεται ἢ ὄχι σωστὰ μέσα σ’ αὐτήν. Βέβαια, ἡ Ἐκκλησία ὡς νοσοκομεῖο μᾶς θεραπεύει, ἂν παίρνουμε κανονικὰ τὰ φάρμακά της. Δὲν μᾶς κρίνει αὐτὴ ἀλλὰ μᾶς σώζει, μᾶς ὁλοκληρώνει ὡς πρόσωπα. Δὲν εἶναι κρίμα νὰ βρισκόμαστε γιὰ χρόνια μὲς στὸ νοσοκομεῖο- ἐκκλησία καὶ νὰ μένουμε ἀθεράπευτα οἱ ἴδιοι; Δὲν εἶναι ἄδικο νὰ ὑπάρχει ἡ ἐκκλησία – ναὸς ὡς δυνατότητα λειτουργίας της ὡς κοινωνία προσώπων μὲ τὴν σχέση καὶ τὴν συμπόρευση καὶ νὰ τὴν χρησιμοποιοῦμε γιὰ θρησκευτικὲς τελετὲς καὶ θρησκευτικὰ καθήκοντα;
. Ὅλοι ἔχουμε τὴν εὐθύνη, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἂν σήμερα πολλοὶ συνάνθρωποί μας, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές μας, ἔχουν «ψυχολογικὰ προβλήματα», ἐμμένοντας ὕπουλα ἢ φανερὰ στὴν φιλαυτία τους. Ἂς ἐργαστεῖ ὁ καθένας μας, ὅπως μπορεῖ, γιὰ νὰ γίνει ἡ ἐκκλησία μας αὐτὸ ποὺ εἶναι – ἐν Χριστῷ κοινωνία προσώπων, ποὺ ζοῦν γιὰ τοὺς ἄλλους κι ἔτσι γίνονται ὅλοι φῶς ἀπὸ τὸ Φῶς, ἅγιοι ἀπὸ τὸν ἀπόλυτα Ἅγιο.
ΠΗΓΗ: vatopaidi.wordpress.com
(ἀπὸ agiosgeorgiosmakris.com)
Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία 